Iedere maandag in het kaatsseizoen de 'Keatssite-Column' op www.knkb.nl. Deze week de bijdrage van Martsje de Jong.
Waarheen? Waarvoor?
Het seizoen zit er al bijna weer op, de Zilveren Tulp is gewonnen door Gert Anne van der Bos en de perken voor Marssum worden deze week alweer gelegd. Waar blijft de tijd… Een bewogen seizoen, dat wel. Met veel commentaar op de kaatsers: ze bakten er te vaak te weinig van. Met veel commentaar op de vrijwilligers: te oud, te onkundig, te partijdig en ga zo maar door. Met het allermeeste commentaar nog wel op het hoofdbestuur van de KNKB: te gesloten, eenzijdig, doof voor goedbedoelde, opbouwende kritiek, te lange tenen, ook te onkundig. We hebben er allemaal over meegepraat en onze mening gevormd en gegeven. We zouden er ook nog hele verhalen aan kunnen wijden, maar waarom niet eens de positieve benadering? Wat zou er gedaan kunnen worden om het kaatsen weer op een positieve manier in het nieuws te brengen? Wat vinden mensen leuk?
Een rondje loten verkopen langs het Pingjumer kaatsveld leverde mij een aardig punt op, wat dat betreft. Een kaatsliefhebber op hoge leeftijd zei: “Wat soe it moai wêze as wy as doarpsferiening ris in pear keatsers by elkoar helje koene, dy’t foar ús doarp útkamen.” Aha, het voetbalprincipe dus: als vereniging een paar (flinke) sponsors charteren en met het vrijkomende geld een drie- of viertal kaatsers aan je binden.
Om niet meteen door te schieten in de sportvernieuwing, zou je kunnen overwegen dat er per dorp maximaal één of twee spelers van buitenaf gecontracteerd mogen worden. Deze competitie zou dan niet zijn hoogtepunt al moeten hebben aan het begin van het seizoen, in Weidum, tijdens de Bond, maar aan het einde van het seizoen. Hoe mooi kan het zijn: een bus vol Arumer kaatsliefhebbers rukt uit naar Beetgum: kv Willem Westra kan daar al kampioen worden, mits de halve finale gehaald wordt. Ik noem maar een dwarsstraat. Vrije Formatie met een twist. Het bestuur van de kaatsvereniging investeert in spelers, trainers en faciliteiten (grasmaaien moet gebeuren, niet waar).
De sponsor heeft een financieel vingertje in de pap, maar niet, zoals in sommige huidige gevallen, het eerste en laatste woord over de partuursamenstelling. Trainers worden afgerekend op resultaten, in een enkel geval zelfs een compleet bestuur. Het wachten is op de eerste hooligans, die elkaar te lijf gaan met die comfortabele kuipstoeltjes, die rond de arena’s staan. Fanatieke supporterschares die uit volle borst het “hi ha honde…” aanheffen, wanneer de scheids- of lijnrechter een verkeerde beslissing neemt. Zou de evergreen uit duizend kelen klinken? Welke voorzitter zou de KNKB deze historische stap laten maken? De huidige, of een jonger, dynamischer persoon?
Misschien dat dan ook de financiële stap vooruit gemaakt wordt, met meer armslag om nieuwe initiatieven te ontplooien. Misschien zouden er zelfs sponsors gevonden worden om toch een volwaardige afvaardiging naar het WK muurkaatsen te sturen, zonder dat die mensen eerst zelf langs de deuren moeten om het geld bij elkaar te krijgen. Waar blijft trouwens de Provincie met de financiële steun in dit stuk van zaken? Waarom wel zelf met een hele delegatie naar New York, om “de Friese cultuur uit te dragen”? Is het kaatsen geen cultuur dan? Maar dat terzijde.
Feit blijft dat het kaatsen stil staat, waar andere sporten, zelfs het damesvoetbal, wel serieus worden genomen. Ligt het aan de sport? De sporters? Of toch (ook) aan de bestuurders? Wie het weet mag het zeggen, maar duidelijk is dat het roer flink om moet.
Martsje de Jong
