Tekst: Rynk Bosma.
Foto: Lieuwe Bosch
Foto album prijswinnaars klik HIER
Stiens – Om de veel gebruikte symboliek van de vier seizoenen in een jaar nog maar even te gebruiken zou je kunnen zeggen dat de lente op gepaste wijze afscheid heeft genomen van de zomer. Een stelling die de volgorde van de seizoenen op zijn kop zet, maar de slotpartij van de kaatsjeugd in Stiens op zondag 3 september vat deze tegenstelling fraai samen.
Al te vaak gaat het in de sport om winnen, op het prachtige en vooral grote kaatsveld van KC de Boer in Stiens ging het echter om wat anders. Winnen verliest het op zo’n dag van ‘wille’, geen wanklank te bekennen, geen gedoe om de lengte van een kaats. Het spel werd door de deelnemers en deelneemsters min of meer aanvaard als een natuurverschijnsel waar je als deelnemer en deelneemster niet veel aan kunt veranderen.
Neem een partij uit de categorie Welpen Meisjes. De stand op de telegraaf is 5-4 en 6-4 en een paar opslagballen later is de stand met 5-5 weer in evenwicht. Telde in die twee eersten van het laatste spel minimaal twee ballen die ‘bûten’ waren geweest, maar er werd enthousiast op geslagen. Met eentje als zitbal want gemist en eentje werd een grote kaats. Een meisje op de boven wist een bal nog net te keren en bleef als een pilaar staan met de voet bij de plek waar gekeerd was. Een beetje twijfel, dat wel want zij had de bal met haar lichaam gekeerd.
Nee, geen poging dat te ontkennen. Maar hoe zat het ook alweer met die regel van ‘oan’? In de grote mensenkaatswereld zou het geschreeuw van ‘oan’ niet van de lucht zijn, hier wachtte het meisje af wat de spelregels zouden vertellen. Opluchting, want de bal was eerst op de grond gestuit en dan is het niet meer ‘oan’. Om die reden was de kaats een meter dichter bij het perk. Het blokje een meter dichter bij het perk dan de voet van het meisje aangaf. Eerlijkheid boven eigen voordeel dus.
Er werd in Stiens door maar liefst 366 kaatsers en kaatssters in zes categorieën gekaatst en dat drie omlopen lang. Twee categorieën minder dan vorig jaar want de categorie Jongens Junioren en Meisjes Junioren deden niet mee. Je zou de slotdag in. Stiens een indrukwekkend bouwwerk kunnen noemen met de vele vrijwilligers als de onzichtbare ‘boumasters’ die ervoor zorgden dat alles perfect verliep.
‘Mear as 1638 krammen de grûn yn’, zo zegt Hans Zwart als secretaris van KC de Boer met een lach. Want dat is een gokje van zijn kant. Andere cijfers zijn in dit verband betrouwbaarder: 73 perken leggen, 146 kaatsblokjes, 73 telegrafen en uiteindelijk achttien kransen, allemaal met een eigen kleur. Een kijkje in de machinekamer van de slotpartij. Cijfers van materiaal die tot stand kwam in samenwerking met andere kaatsverenigingen uit Oudebildtzijl, Sint Annaparochie, Sint Jacobiparochie, Jirnsum, Goënga.
Voorzitter Gosse Faber van KC de Boer zegt: ‘Ik ha noch nea meimakke dat der ek op it fierste fjild keatst waard want dêr leit ek in sleat. Wy ha hjir wolris keatsen oer de sleat en dat wurdt dan ‘sleatsjen’ neamd.’ In die machinekamer van de slotpartij mag ook de naam Luutske Dotinga niet ontbreken. Zij is de spin in het web, ‘Foar it oersjoch’, maar haast zich ook te zeggen dat ‘Wy it mei syn allen dogge’. De twaalf of dertien leden van de Technische Commissie (TC) zijn de pilaren waar het gebouw slotpartij op rust. ‘In goede tarieding is wichtich en dat gie goed mei in entoesjaste groep minsken.’ Twee TC-leden per categorie, zo luidde de formule waarbij ieder TC-lid een eigen verantwoordelijkheid kreeg. ‘It is wichtich dat je as TC-lid je ek ferantwurdelik fiele foar de bern yn je eigen kategory.’ Zo zegt Dotinga die samen met Antsje Allema uit Nijewier het overzicht van de dag moet bewaken. Met aan het einde de uitreiking van de klassementen.
Hermanna Miedema wilde de intro van de dag voor haar rekening nemen. Met twee vermomde mysteryguests die het bal openden onder de klanken van de Engelbewaarder van Marco Schuitmaker. De geheimzinnige gasten werden al gauw ontmaskerd als Marrit Zeinstra en Taeke Triemstra. Met aan het einde de uitreiking van de prijzen en het eren van de klassementswinnaars. Maar nog belangrijker was de vaststelling van Dotinga: ‘Dit is foar de bern in feilige bubbel.’
