Tekst: Rynk Bosma
Op 2 juni 2023 kwam er een einde aan het leven van Pieter Klaas Goodijk uit Sexbierum. In bestuurlijk opzicht was zijn statuur groter dan op het kaatsveld, zo wist Auke Swart te vertellen. En hij kan het weten want Swart heeft Goodijk 65 jaar gekend. ‘In freon’, zo zegt hij. ,,Pieter kaam ek fan de CFK, krekt as ik. Ik ha mei him keatst en mei him yn it bestjoer sitten.’’ Een vriendschap die zo hecht was dat Goodijk hem vijf weken geleden vroeg: ‘Wolsto wol in In Memoriam op myn begraffenis dwaan?’
Goodijk werd op 30 oktober 1942 geboren in het naburige Pietersbierum ‘oan ‘e seedyk’ als zoon van Corrie en Klaas Goodijk en verhuisde door de verhoging van de zeedijk naar Sexbierum waar Goodijk bijna zijn hele leven woonde. Goodijk was een man van het een ander ook wat gunnen, toen hij in een tabaksfabriek werkte was hij royaal met de ‘rokerkes’ in het dorp. Dat kreeg een vervolg toen hij een baan kreeg bij een spuitbussenfabriek in Sexbierum. Menig dorpsgenoot werd verblijd met deodorant of haarlak. Goodijk eindigde zijn werkzame leven bij een aardappelhandel in Franeker.
Al relatief vroeg als twintiger zat hij in het bestuur van voetbalclub AVC, een club die zijn liefde moest delen met het kaatsen. Een verdienstelijke tweede opslag, zo zou je de sportieve kwaliteiten van Goodijk kunnen samenvatten. Met als onvergetelijk kaatsverhaal die ene vakantie op Terschelling. Drie vrienden in een tent, Auke, Geert Pols en Goodijk. Met als buren op die camping het toen nog jonge drietal Johannes Westra, Daan Scheepstra en Gerrit Dijkstra.
,,Ik wit noch dat sy ús útdaagden om tsjin harren te keatsen, in weddenskip fan in krat bier de man. Ik foaryn, Geert achteryn en foarbêst op en Pieter foarminst op bûten it perk. Wy wûnen doe op 5-5 en 6-4.’’ Niemand haalde die dag in de zomer van 1963 vrij van alcohol het einde van de avond. ,,Wit noch dat Johannes doe sei: ‘Jim moatte by de KNKB komme, kinne jim ek meitrene yn Berltsum ûnder lieding fan Jaap Pander.’’
De tijd voor zo’n overtstap was er bepaald niet rijp voor, ,,It hie allinnich mar in hiel soad heibel jûn’’, zo zegt Swart. Goodijk bleef wel een jaar lang onderdeel van het afdelingspartuur van Sexbierum. De grotere bestuurlijke kwaliteiten van Goodijk laten zich eveneens kort samenvatten: ‘Wat Piet sei moast gebeure’. Goodijk was ook niet gezegend met diplomatieke gaven want ,,Hy sei wat hy tocht en dat waard him net altiten yn dank ôfnaam.’’
Jarenlang zat Goodijk in het bestuur van De Twa Doarpen, de voetbalclub AVC en in de federatie Barradeel. Goodijk was in alles wat hij deed fanatiek en ook energiek. En dat betekende dat samenwerking niet altijd even gemakkelijk was, ,,Hy die wolris wat rimpen útspraken, Pieter is nea troud west en dus is hy ek nea heropfieden.’’
Toen de twee kaatsverenigingen DIOS en De Twa Doarpen in 1994 fuseerden werd Goodijk de voorzitter want hij was ook op zondag beschikbaar. En dat was tegenkandidaat Swart niet. ,,It hat mar in jier duorre, want doe fregen se Piet om leider te wurden by it earste fan AVC.’’
Goodijk werd Lid in de Orde van Oranje-Nassau voor het vele werk dat hij heeft verricht, hoewel dat afscheid van al die activiteiten in het jaar dat hij 70 werd hem wel de nodige moeite heeft gekost. Het spreekwoordelijke ‘zwarte gat’, Goodijk verhuisde zelfs voor een half jaar naar Wijnaldum. Keerde daarna terug en een buurvrouw heeft hem toen min of meer weer op de rails gezet.
De laatste tien jaar van zijn leven was Goodijk vooral actief in de kerk. Swart: ,,Hy fûn rêst yn it leauwen. Mar oan de oare kant wie hy noch krekt sa fanatyk as doe’t hy bestjoerder wie.’’ Een paradox met in sociaal opzicht warme kanten. ,,Hy stie altiten klear foar sike minsken dy’t help nedich hienen, stjoerde hûnderten kaartsjes en frege plaatsjes oan by it programma Preludia fan Omrop Fryslân.’’ Een mens dus met aandacht voor zijn medemens, die leefde volgens het gebod ‘Heb uw naaste lief als uzelf’.
,, Piet altiten tige grutsk as der in keatser fan Seisbierrum in priis wûn hie, dy krige in mail of in kaartsje.’’ Dus toen Johannes van der Veen in Menaam zijn eerste krans won op de hoofdklas kwam deze te hangen aan de gevel van huize Goodijk aan de Hearewei. Een prachtig eerbetoon aan de man die iedereen zijn eer gunde. Of om het in de woorden van Swart te zeggen: ,,Soks wie tige fertsjinne foar dizze man dy’t wy yn ús doarp net wer tsjin komme sille.’’
