Tekst: Rynk Bosma
‘De keatswant en de keatskrânse op de kiste’ als een eerbetoon aan de grote liefde
Gerrit Boomstra 1958-2021
De op 6 september overleden Gerrit Boomstra ‘wie net in man fan folle wurden of yn it nijs stean’, zo zei Coos Veltman over zijn maat waarmee hij in 1986 samen met Durk van der Leest de Bond voor Dronryp won. Maar wel iemand met de ‘keatswant en de krânse op de kiste’ en bij zo’n liefdesverklaring heb je geen woorden nodig. Nu alsnog even een herdenking dat door een misverstand toen, na 6 september van dit jaar, niet gebeurde.
Gerrit Boomstra werd op 31 januari 1958 als onvervalste ‘Seedykster’ geboren achter de zeedijk onder Sexbierum. Een ‘Seedykster’ dus in het gezelschap van andere kaatsers als bijvoorbeeld Willem Hiemstra en iets verderop Sjoerd Heeringa. Met de dijkverhoging was dat voorbij, en Boomstra verhuisde om die reden halverwege de jaren zestig naar het dorp Sexbierum.
Boomstra kaatste voor de ‘openbaren’ zoals dat toen werd genoemd en dat betekende dat hij in KNKB-verband uitkwam. ,,Gerrit wie in sportman, hy koe goed reedride en goed foetbalje. Hy wie krekt lykas ik rjochtshandich en linksbenich’’, zo zegt voormalig dorpsgenoot Johannes Brandsma die toen nog bij de CFK kaatste.
Je hoort het ze zeggen: ‘As jim wat wolle dan….’ Moest Johannes overstappen naar de KNKB om zo samen met Gerrit kans te maken op de Freule. Want die partij in Wommels was de maatstaf aller dingen natuurlijk. De ironie wilde dat de beide jongenskaatsers in die tijd dat ze mee mochten doen aan de Freule te klein van postuur waren. Ironie omdat Brandsma later met 1.90 meter een bovenmodale lengte had terwijl Boomstra nog twee centimeter langer was.
Dat missen van winst op de Freule werd later ruimschoots gecompenseerd door twee keer winst op de Jong-Nederland. In 1977 met de maten Jan Hesselius en Johannes Brandsma won Gerrit voor het eerst die partij. Met de kanttekening dat ‘De Twa Doarpen’ hiermee in die finale voorkwam dat eersteklasser en toen al tweevoudig PC-winnaar Piet Jetze Faber zijn vierde klaverblaadje wist te halen. In 1979 ging kaatsvereniging De Twa Doarpen op herhaling en Gerrit was er opnieuw bij.
,,Gerrit wie in hiele tûke keatser’’, volgens Brandsma. Een kaatser die misschien wel het meest tot bloei kwam op afdelingspartijen. ,,Hy sloech de ballen noait meters oer de tinte hinne, en hy hie as opslagger in stekkende bal’’, zo karakteriseert Veltman hem. Veltman won samen met Durk van der Leest en Gerrit in 1986 de Bond voor Sjirk de Wal uit Dronryp. ,,Wy wennen net sa fier fan elkoar ôf en draafden winterdeis ek wol tegearre.’’
Want in 1980 verhuisde Gerrit naar Dronryp. Hij had inmiddels een baan als administratief medewerker bij de politie. Een kantoorbaan die contrasteerde met zijn altijd bruine kleur. Alsof hij hele dagen in de zon zat. Als kaatser was Gerrit een ‘wrotter’, misschien vergelijkbaar met die andere ‘Seedykster’ Willem Hiemstra. Eigenschappen die goud waard waren op lange kaatsdagen als de Bond en Jong-Nederland.
Pas in 1987 won Gerrit zijn eerste prijs op de PC – ‘in lytse preemje’ – met de maten André Blümers uit Wytgaard en Geert Wijma uit Makkum. Gerrit was dus niet iemand die op de boven timmerde, hoewel zijn verzet op de PC in 1981 in de eerste omloop tegen het favoriete trio Jarich van der Veen, Johannes Brandsma en Reinder Triemstra anders deed vermoeden. Gerrit was ronduit heroïsch. De maten waren de gebroeders Peter en Sjaak Rinia en in de herinnering werd bijna elke bal van opslager Van der Veen boven geslagen.
Dit tot ergernis van de talrijke supporters die wilden dat dit oppermachtige trio de PC zou winnen. Je hoorde ze denken ‘Gerrit jonge, wy gunne it dy oars wol, mar doch dit no op in oare dei, net hjoed’. Bij de verrassende stand 3-3 lagen er al weer twee ballen van Gerrit op de Voorstraat, 4-0. Brandsma nam de opslag over en doofde de vlam die Boomstra heette. Overigens wel conform het handelsmerk van het perk Brandsma-Triemstra in dat jaar: Brandsma drie boven en Triemstra een boven, weg eerst en weg de illusie van Gerrit op winst.
Nee dan Menaam, de partij om de Gouden Willems. Die wist Gerrit wel te winnen, twee keer koning zelfs en een keer in de finale zelfs ten koste van zijn voormalige dorpsgenoot Johannes Brandsma. In de negen jaar dat Gerrit op het hoogste niveau kaatste won hij 13 eerste prijzen. In totaal had hij 118 punten. Geen Freule, geen PC, maar wel die andere twee reuzen: de Bond en de Jong-Nederland.
‘It eintsje is ek dea’, zo zei iemand ietwat oneerbiedig tegen Johannes Brandsma in september. Een bijnaam die Gerrit overnam van heit Gerrit die deze bijnaam dankte aan zijn vermogen feilloos het geluid van een eend te kunnen imiteren. Op 6 september kwam er na een ernstige ziekte een einde aan het leven van de aimabele Gerrit Boomstra. ‘De keatswant en de keatskrânse op de kiste’ als een eerbetoon aan de grote liefde die Gerrit had voor de kaatssport. Een aardige en aimabele ‘Seedykster’ die zijn liefde kaatsen trouw bleef tot het laatste moment. Een bewijs dat deze sport over de grenzen van de ‘kwealinen’ heen vaak een heel leven mee gaat.
