Het kaatsseizoen is zo goed als voorbij. De kaatsschoenen kunnen opgeborgen, bij een groot aantal kaatsers stonden ze de laatste weken al gebroederlijk naast de voetbalschoenen.
Veel kaatsers combineren beide sporten en er zit altijd een beetje een overlap in het programma. Schoenen zijn vaak onderwerp van discussie geweest de laatste jaren, ook tijdens de laatste PC voorafgegaan door het uitvallen van Alle Jan Anema, een dramatisch dieptepunt. Een paar weken geleden was er een jongenswedstrijd in Sexbierum. Het veld lag er prima bij, de weersomstandigheden waren redelijk, het gras was nat van de dauw en er trokken buien over. Het bestuur riep om dat er alleen op kaatsschoenen gekaatst mocht worden. Van alle deelnemers had slechts één kaatser geen andere schoenen bij zich dan blades. Hij besloot te doen alsof hij de oproep van het bestuur niet gehoord had. Een paar slagen ging het goed, toen kwam er een bestuurslid bij de opslag naar hem toe. Schoenen uit en verder kaatsen op sokken en anders het veld verlaten. Deze starheid van het bestuur was niet te begrijpen, het ging maar om één kaatser. Alsof Hendrik Z. uit F. in zijn eentje het hele veld om zou ploegen met zijn blades. Geen rare ijzeren noppen of andere enge schoenen, maar gewoon blades. Maar regels zijn regels vond men in Sexbierum en daarop kon geen uitzondering worden gemaakt. Ook niet aan het einde van het seizoen met weinig wedstrijden meer voor de boeg. Het veld was geen voetbalveld, maar een kaatsveld. Dus ook dat kon geen reden zijn voor deze starheid. Hendrik had er duidelijk last van, hij gleed uit bij zijn opslag en ook in het perk was het niet ideaal te noemen. Hij moest zich duidelijk inhouden om een blessure te voorkomen. Een week later. In ‘mijn thuisdorp’ Arum wordt een ledenpartij gekaatst. Op het voetbalveld, want dat is na de overvloedige regen net iets droger dan het kaatsveld en het gras – wat al dagen niet gemaaid kon worden – is er net iets korter. De meeste kaatsers kaatsen er op voetbalschoenen. Kaatsschoenen hebben ze vaak niet, naast het voetballen doen ze alleen aan ledenkaatswedstrijden mee en van de vereniging mag je op kaatsschoenen, voetbalschoenen en blades kaatsen. Na een middagje kaatsen ziet het veld er niet bepaald fris meer uit. De opslagplaatsen en perkplaatsen zijn behoorlijk zwart geworden. Daar zal de voetbalvereniging niet blij mee zijn. Twee dagen later ben ik op hetzelfde veld om een bekerwedstrijd van de A-junioren bij te wonen. Uiteraard gaat mijn belangstelling uit naar het veld wat er zo gehavend bij lag. Verbaasd kijk ik er naar, vanaf het terras voor de kantine zie je mooi op het veld. De grasmat heeft veerkracht getoond en in die twee dagen zich prima hersteld. Geen sporen meer te zien, alsof er nooit gekaatst is! Het statement van bondscoach Tjalling van den Berg, sportfysiotherapeut Jelle Eijzenga en bondsarts Frans Nijman is in mijn ogen dan ook de enige juiste. Het mag toch niet zo zijn dat de grasmat belangrijker is dan de spelers. Die grasmat kan heel wat hebben en heeft na de wedstrijd vaak wel tijd om zich te herstellen. De weg van herstel van Alle Jan Anema zal waarschijnlijk heel wat langer zijn dan die van het Sjûkelân. Het statement van Tjalling, Jelle en Frans is in mijn ogen dan ook heel belangrijk en een flinke steun in de rug van de kaatsers. De veiligheid van de kaatser voorop. En zo hoort het ook te zijn, hulde! Suwarda Vis
