De koffie gaat er lekker in, het is koud. Dat klopt niet met de voorspellingen, het gras is klam, er staat een frisse wind en de dauw dringt langzaam door mijn gympen heen.
Nog even en het NK junioren gaat losbarsten. Nu niet als toeschouwer maar als kersvers bestuurslid van de kaatsbond meedoen aan de organisatie van de dag. De jongens hebben geen last van de kou, wel van hun zenuwen. Je zal tot de favorieten behoren en dan verliezen. Tzummarum kan naar huis, Wjelsryp delft het onderspit, en dat allemaal in de eerste omloop. We geven de standen door aan Boomstra. Samen met Metselaar, Groothof en Grot heeft hij de organisatie strak in handen. De keurmeester, soepenbroodjesverzorger, blokjesloper, ze weten allemaal waar ze aan toe zijn. Ik ben onder de indruk. Die jongen van Makkum, Lennart Adema, weet elke keer weer een oerschreeuw uit dat lenige lichaam te knallen als de bal ver achter de boven belandt. Je zou voor de aardigheid een decibellenmeter erbij houden. Weet zeker dat hij de hoogste score haalt. Hmmm, in de gaten houden die jongen, zijn maten hoor je niet, maar doen hun werk ook degelijk en constant. Tijd om naar het Sjûkelân te gaan, beter gezegd Smûkelân. Tjonge, Holwerd eraf, weer een verrassing en daar staat het partuur van Anjum te kaatsen. Sterke broers met een enthousiasme en vastberadenheid die opvallend is. Zo vaak zie je deze knapen niet kaatsen wat toch zo jammer is. Maar hun doel is duidelijk, de finale halen. Ik raak in gesprek met een van de winnaars van 50 jaar geleden, Rintje Dekker, die vertelt dat op die bewuste dag plotseling een grote bijenzwerm de kaatsers lastigviel. ‘Vroeger was niet alles beter’, zegt zijn toenmalige maat, ‘maar er waren wel meer bijen dan tegenwoordig’. Tja, waar hebben we het over. We hebben het over van alles. Veel mensen onderhouden elkaar in de stiltes die tijdens het kaatsen vallen. Een enkeling houdt de slagen bij, voor het archief. Ik denk aan een volgend jaar dat toeschouwers via de speakers vernemen over standen, wie de kaatsers zijn en bedenk nog maar wat. Is er dan nog wel tijd om bij te kletsen? Of moeten we dan ons hoofd erbij houden, omdat het spel anders, sneller en uitdagender is. Dat lijkt mij ook wel een uitdaging. De zon schijnt en mensen verschijnen. De finale, daar heb je de oerschreeuwer weer en oersterk zijn ze met z’n drieën. Toch een goed voorgevoel gehad. Anjum is tweede en krijgt ook een Makkumer tegel met een kaatsbal erop geschilderd. Wie weet dat Tichelaar in de toekomst zijn sjablonen van de bal moet veranderen, dan groter en met kleur. Tegen de honderd kaatsers hebben hun krachten getoond, het beste in hun boven laten komen en vooral hun dorp vertegenwoordigd. In Makkum is het feest. Bettie Blumers
