Iedere maandag in het kaatsseizoen de 'Keatssite-Column' op www.knkb.nl. Deze week de bijdrage van Martsje de Jong.
Het andere Fryslân…
Zelden heb ik in het verleden zoveel leedvermaak gekend als tijdens de PC. Of beter gezegd, na de PC, als ik de verhalen hoorde van mensen, die tijdens het grootste kaatsspektakel van het jaar met vakantie waren en dus het gebeuren op It Sjûkelân moesten missen.
Hele verslagen las ik, van stakkers die in het buitenland wanhopig op zoek gingen naar mogelijkheden om toch maar iets van de PC mee te krijgen. Wat leek me dat pijnlijk, om zelfs maar de sfeer, of misschien juist wel de sfeer te moeten missen. Ik nam me dan ook al jaren geleden voor om nooit, maar dan ook nooit, tijdens de PC met vakantie te gaan.
Hoe hard weerklonk dat heilige voornemen me afgelopen woensdag in mijn oren. Als een mantra schetterde het door mijn hoofd: nooit met vakantie tijdens de PC, nooit met vakantie tijdens de PC, nooit… Maar het leed was al geschied: in een onoplettende bui had ik een weekje Appelscha geboekt in de laatste week van juli. Geen enkele alarmbel ging af, op die ongelukkige avond in april, toen ik met een druk op een knop via internet een bungalow boekte. Evenmin ging er een lichtje branden, toen ik een week later het contract opgestuurd kreeg. Zodoende tekende ik, niet wetend welk onheil ik daarmee over mezelf afriep.
Tegen de tijd dat mijn misvatting tot me doordrong, baalde ik, maar met een optimistisch “dan folgje ik it dit jier mar ris op’e radio”, reed ik vorige week zaterdag met de kinderen naar ‘het andere Fryslân’, zoals Appelscha bij de argeloze vakantieganger wordt aangeprezen.
De werkelijke betekenis van die beschrijving drong afgelopen woensdagochtend al in alle vroegte in zijn volle omvang tot mij door. Het was even voor achten, toen ik de radio in de bungalow aan wilde zetten. Het ding deed niks, maar niet getreurd, ik had een wekkerradio mee. De stekker erin en jawel, er klonk muziek. Voorzichtig draaide ik aan de knop om af te stemmen op Omrop Fryslân. Maar hoe ik ook draaide, géén Omrop. Niet bij 92,2FM, niet er een beetje voor (tenslotte is de schaalverdeling ook maar natte vingerwerk op zo’n radio) en ook niet er vlak achter. Inmiddels wees de klok erg nadrukkelijk acht uur. In gedachten hoorde ik de geluidsband in De Koornbeurs acht klokslagen van de Martinitoren nabootsen. Wanhopig draaide ik aan de tunerknop, van voor naar achter, alle zenders langs. Zonder resultaat. Op de plek waar normaalgesproken de stemmen van Geert van Tuinen en Hijlco Broersma mij bij hadden moeten praten over de mooiste woensdag van het jaar, klonk een onbestemd geruis en af en toe flarden van een zender, die ik onmogelijk thuis kon brengen. De magische woorden “Freonen en Freondinnen fan’e PC…” gingen verloren ergens tussen de zendmast van de Omrop en de bossen van Appelscha.
Moedeloos en inmiddels ook behoorlijk geïrriteerd trok ik de stekker uit het stopcontact en probeerde me te schikken in mijn lot. Tot ik mijn rode autootje zag staan. Natuurlijk, de autoradio, dat was mijn kans. Onder het mom van ‘efkes om boadskippen’ laadde ik de kinderen in de auto en reed richting de winkel. Onderweg bleek wat ik eigenlijk al wist: veel geruis en geen PC. Af en toe toch, een enkel woordje slechts: “gggggggggggrrrrrrrrrrrrrrr debutant ggggggggggggggrrrrrrrrrrrrr boppe gggggggggggrrrrrrrrrr”. Ook de autoradio bleek niet bestand tegen zoveel bomen op een kluitje. Voor het eerst die week verwenste ik hartgrondig de prachtige omgeving waar ik verbleef.
Ook de TV bleek geen optie. Hoe graag had ik vanaf drie uur ’s middags live het kaatsen gevolgd via Omrop Fryslân TV. Maar u raadt het al: wel een schotel, géén dubbele kop, dus ook geen PC op de buis.
Uiteindelijk bood de mobiele telefoon nog enig soelaas. Zus, die wél op It Sjûkelân aanwezig was, toonde begrip voor mijn uitzichtloze situatie en stuurde per sms alle uitslagen door. Met het speelschema uit de Leeuwarder Courant in de aanslag, kon ik toch nog de lijst bijhouden. Schamel, maar oh zo welkom. Toch heb ik een heilig voornemen voor de rest van mijn leven: nooit meer met vakantie tijdens de PC! Voor volgend jaar staat de datum van 4 augustus met grote, rode letters in mijn agenda. En nee, ik zal nooit meer smadelijk lachen om de verhalen van vakantiegangers die verstoken bleven van PC-nieuws, want man, wat is dát erg!
Martsje de Jong
