Een kwart eeuw geleden stond Afke Hijlkema op het hoogste podium van het dameskaatsen: koningin van de PC. Een titel die ze veroverde met kracht, lef en vooral: samen. Samen met haar vaste maatje Gejanne Buma en voorinse Riska Hazenberg . De overwinning leek toen het hoogst haalbare, een sportief hoogtepunt dat een leven lang zou glanzen.
Maar 25 jaar later kleurt die herinnering anders. Intenser. Zachter. En ook rauwer.
Want het leven is niet alleen winnen.
Het leven is ook verliezen, vechten en volhouden. Als Gejanne – haar maatje op het veld, haar vriendin daarbuiten – ernstig ziek wordt, verschuift de waarde van die kaats-overwinning.
"De PC-winst was groots," zegt Afke, "maar pas nu besef ik hoe bijzonder het was dat we dat samen konden doen. En hoeveel méér Gejanne voor mij betekent dan alleen een medespeler."
In de kaatswereld, waar traditie en verbondenheid diep geworteld zijn, is de term 'kaatsfamilie' geen loze kreet. Het zijn de mensen die met je juichen én met je huilen. Die de slagen op het veld begrijpen, maar ook die van het leven.
Afke's overwinning krijgt in dit licht een nieuwe glans — niet alleen als sportief hoogtepunt, maar als symbool van vriendschap, kracht en verbondenheid.
"De echte winst?" zegt ze. "Dat we er toen samen stonden. En dat we elkaar nu nog steeds vasthouden, op een ander speelveld."