Henk Seerden 1936-2018

Tekst: Rynk Bosma
Foto: Henk Bootsma

Er zullen weinig mensen tussen hemel en aarde op dat relatief kleine lapje grond dat kaatshoek genoemd wordt zijn die een grotere liefde hadden voor de kaatssport dan Hendrikus Jan Seerden uit Franeker. Op 29 november 2018 kwam er een einde aan zijn leven. In Franeker noemde iedereen hem echter Henk.  De op 5 november 1936 geboren oudste zoon van Ludwig Lambert Seerden en Dirkje Theodora van der Heide moest nog vier jaar worden toen Lou Seerden in 1940 koning van de PC werd. Voor de kinderen een baken in kaatsland, een mijlpaal die mogelijk geëvenaard kon worden, maar nimmer overtroffen.
 
Henk Seerden zou de voormalige Academiestad Franeker altijd trouw blijven en zijn liefde voor de stad en zijn eigen stadstaal was bijna even groot als zijn liefde voor het kaatsen. Want in het gezin Seerden werd kaatsen als sport met een hoofdletter geschreven en Henk zou dat ondanks grote fysieke tegenslagen in zijn latere leven altijd blijven doen.
 
De echte top was voor Seerden net een stapje te hoog hoewel maar weinig kaatsers van zijn generatie kunnen zeggen dat zij ooit een keer reserve waren bij het nationale volleybalteam. Want ook het volleybal was voor hem een belangrijke sport, belangrijk genoeg om vier jaar lang naar Sneek te reizen om daar voor het toch roemruchte Sneek te spelen.
 
Na een derde plaats op de Freule als opslager mocht Seerden in 1956 zijn debuut maken op de PC. Het werd een heldhaftig optreden en de echo van het applaus van het enthousiaste publiek van toen klinkt nog na tijdens een gesprek zo’n drie jaar geleden. Tel maar op, een eerste optreden met het favoriete partuur van Hotze Schuil, Appie Veldkamp en Rinnie Kuiper als tegenstander. Opslager Jan Sijtsma en Jan Oostenbrug waren de maten, een juniorenpartuur. Seerden stond in het voorperk en op de boven. Met 3-1 achter, dan met 5-3 voor en dan toch nog vijf eersten gelijk. En dan met 6-0 het laatste eerste verliezen. Het applaus en vijftien gulden als zesde prijs moesten toen troost bieden.
 
‘Ik siet der eins altiten wat tsjinoan, myn opslach wie eins te moai’’,zo bekende Seerden drie jaar geleden. De in de grond geheide mijlpaal van Lou Seerden zou altijd onbereikbaar blijven voor Henk Seerden. Twee keer derde op de Jong Nederland, maar wel vijf keer het Lanenkaatsen in Harlingen winnen. Maar dat bracht die heilige koepeltent niet dichterbij hoewel die op zijn tiende PC in 1965 akelig dichtbij was. De latere koning Hein Zijlstra wist het nog: ,,Tegenstander van het partuur Hein Zijlstra, Martinus Santema en Gerrit Langerak was het partuur Sjoerd Tjeerdema, Henk Seerden en Foppe de Vries. Op 3-3 sloeg Henk Seerden twee ballen op de Voorstraat. ,,Ik wit noch, Tinus sei doe tsjin my: ‘Henk Seerden docht hjoed net wer mei’.’’ En zo geschiedde, een plekje op de vierde rij.
 
Je mag Henk Seerden dan een groot kaatsliefhebber noemen, echt gemakkelijk in de omgang was hij niet. De kinderen zeggen het zo: ‘Doelgericht, Doorzetter, Markant, Eigenzinnig, Bijzonder’. Het dekt allemaal de lading maar ook weer niet helemaal. De melancholie marcheerde drie jaar geleden de kamer binnen toen hij zich de afscheidsdienst herinnerde van zijn grote kaatsmaat Janus Paassen. Op de kist lag de want van Henk Seerden en dat beeld is altijd blijven hangen bij Seerden, het symbool van sport en verbondenheid samengebracht in die toch inmiddels sleetse want.
 
Want als er iemand kon oreren over de want en de bijbehorende nap, dan was het wel Henk Seerden. Compleet met tekeningen van hoe een nap eruit zou moeten zien. Telefonisch was dan niemand veilig voor hem als het onderwerp weer eens actueel was. Dat gold ook voor de mogelijke voorstellen die hij aandroeg om de kaatssport te verbeteren.  Je zou het drammerig kunnen noemen maar je kunt het ook uitleggen als een vorm van betrokkenheid ook al zag niet iedereen dat zo.
 
In 1966 zou hij voor de laatste maal op de PC uitkomen, hoewel hij daarna nog tot begin jaren zeventig actief bleef op de tweede klaspartijen. De glorie van Lou Seerden mocht dan onbereikbaar zijn, op andere wijze beleefde Seerden een merkwaardige ‘oude dag’ waarin de kaatsglorie van met name kleindochter Manon Scheepstra niet alle tegenslag kon wegnemen, laat staan oplossen. Want op zijn zeventigste jaar werd Seerden getroffen door een spontane dwarslaesie die hem voor altijd kluisterde aan een scootmobiel.
 
Maar wel een voertuig met alles erop en aan en dat betekende op de eerste rij alle verrichtingen van Manon Scheepstra noteren. Natuurlijk waren er ook prestaties van kleinkind Patrick en een Fiera in opkomst maar toch was het vooral Manon waar Seerden een klik mee had. 
 
Er zullen weinig opa’s in de kaatswereld zijn die zo’n relatief prachtige oude dag hebben gekregen als Henk Seerden. De grote liefde kaatsen met de zo succesvolle ‘derde kaatsjeugd’ van zoon Ludwig als een royaal herfstcadeau. Het onaantastbare natuurtalent Manon Scheepstra als koningin van het dameskaatsen. Misschien heeft Henk Seerden niet alles in zijn leven even goed of tactvol aangepakt. Maar als je kleinkind in een column schrijft ‘Een coach en grootste vriend voor het leven’ dan heb je toch iets goed gedaan en nagelaten in dit ondermaanse leven.