“Een prima voorbereiding voor een uiterst vruchtbaar weekend dunkt mij.” Zo eindigde ik vrijdagmiddag mijn verhaal in de bus. Hoewel er enig sarcasme in doorscheen, bleek dit wel degelijk de waarheid.
Laat ik voorop stellen: de poule van Teunie heb ik niet gewonnen. En blij toe. Uiteindelijk hebben we zelfs nog een deel van de openingsceremonie en loting gezien, waarna we ons bij het diner hebben gevoegd. Vanaf dit punt draaiden alle (relatieve) tegenslagen definitief om. Meteen werd de bijzonder gemoedelijke en familiaire sfeer duidelijk en beloofde het een gezellig weekend te worden. Bij aankomt in het hotel werd dit alleen nog maar onderstreept door het enorme internationale sneeuwballengevecht dat ontstond. Samen met ons, zaten ook de Basken (noem ze geen Spanjaarden), Belgen en Engelsen in het hotel. Omdat wij het gevecht begonnen, hadden we al snel iedereen tegen ons. Toch hebben we ons kranig weten te weren en konden we spreken van een kleine morele overwinning. Dat onze numerieke minderheid niet in een nederlaag resulteerde had overigens mede te maken met onze prima uitvalbasis: het balkon. Bauke en ik troffen het met de ons toebedeelde bruidssuite (hoezo teambuilding?) en stonden bij aanvang van het toernooi al met 3-0 voor op de concurrentie. Niet dat de anderen het niet goed hadden, maar de door ons enigszins aangedikte luxe met onder andere de (echt aanwezig zijnde) jacuzzi en minibar wekten toch de enige gewenste jaloezie op bij de rest. Dan het echte werk. Zaterdagmorgen deed de wekker goed zijn werk en gingen we na een goed ontbijt naar de sporthal. Na het toch wel erg lange wachten, mochten we eindelijk aantreden tegen Japan. De uitslagen zijn inmiddels allemaal geplaatst en het is dan ook overbodig om de 21-0, 21-1 en 11-0 opnieuw te vermelden. Ondertussen waren de dames op weg naar de vijfde plaats. Zelf heb ik hier helaas niets van meegekregen, maar het schijnt dat de dames naar kunnen hebben gepresteerd. Wij (de heren) moesten toen nog spelen tegen het team dat later the best of the rest bleek: België. Omdat behaalde resultaten soms wel garanties bieden in de toekomst, waren Amerika, Puerto Rico, Baskenland en Ierland terecht in de A-poule ingedeeld. Voor de overige teams was de vijfde plaats het hoogst haalbare. Deze werd dus behaald door België, maar niet op basis van de wedstrijd tegen ons gespeeld. Beide dubbels werden door ons gewonnen, wat ons een plek in de kwartfinale tegen Ierland opleverde. Het bekende krachtverschil met de A-poule werd in deze wedstrijd onderstreept en geaccepteerd. De eerste wedstrijddag werd afgesloten met een kansloze nederlaag in de kwartfinale. Dit bracht ons de zondag in de poule die zou strijden om de vijfde plaats. Echter, eerst wachtte ons een zeven-gangen diner. Na een welkomend bad, zijn we met de overige muurkaatsende hotelbewoners naar het andere hotel gegaan waar de rest verbleef. Hier hebben we de avond al etende doorgebracht (tja, zeven gangen eet je niet in een uurtje weg). Rond middennacht stapten we dan ook pas in de bus om terug te keren naar ons hotel. De volgende dag stond metname in het teken van de verwachte finale tussen Amerika en Puerto Rico. Zelf speelden we teleurstellend zwak tegen Italië en ongelukkig spannend tegen Engeland. Echter, het draaide allemaal om het zinderde slotstuk waar iedereen op hoopte. De hoop werd bewaarheid. Met de uiterst sympathieke William Polanco (twee jaar terug nog in Nederland aanstichter van het muurkaatsen) en John “Rookie” Wright (de beste handball player ter wereld) in het team, maakte Amerika de verwachtingen meer dan waar. In een kwalitatief hoogstaande finale gaf Puerto Rico goed tegenstand, maar bleken de goed gefocuste Amerikanen sterker. Het was een passend slotstuk voor een geslaagd toernooi. Het gezamenlijke pizzeria bezoek sloot hier naadloos op aan en ook het cafébezoek erna heeft de nodige verhalen doen opleveren. Onder het mom van “what happens in Italy, stays in Italy” zal ik hier niet te verder over uitweiden, maar geloof mij wanneer ik zeg dat het in alle opzichten geslaagde dagen waren. Oftewel: een uiterst vruchtbaar weekend. Inmiddels teruggekeerd uit de sneeuw, groet ik u, Marten
.jpg)
