Tekst: Rynk Bosma
Foto: Anne Waterlander (x-lent.nl)
Video: KNKB Media
Het kaatsseizoen en dus ook het formatieseizoen is drie weken onderweg en dan sta je als Taeke Triemstra en Gert-Anne van der Bos nog bijna met lege handen. Voor de grootverdieners van de laatste tien jaar wel even wennen natuurlijk, ook al is het een gemankeerd kaatsseizoen. In ieder geval was er zondag het feestje van het winnen van 103 eerste prijzen als duo. Een evenaring van het record van Sake Saakstra en Piet Jetze Faber. Hun laatste krans werd gewonnen op een uitnodigingspartij in Wijtgaard op 12 mei 1990 met Tunno Schurer in het achterperk.
Doorgaans wint het duo veel in het voorseizoen van de maanden mei en juni. Maar sinds vorig jaar is er een verkorte versie en de goede herinneringen aan de partij in Bolsward van een jaar geleden gaf de mannen moed. Vorig jaar de enige winst van het seizoen met Tjisse Steenstra nog in het achterperk. En deze keer met Erwin Zijlstra als de terechte koning die zijn kruit drooghield tot de finale tegen Enno Kingma, Kees van der Schoot en Menno van Zwieten.
Een verrassende finalist zo mag je wel zeggen en dat had het groene partuur te danken aan de adrenaline die door hun lichamen gierde in de partij in de tweede omloop tegen Tjisse Steenstra, Renze Pieter Hiemstra en Hans Wassenaar. Immers Menno van Zwieten was ‘afgedankt’, althans zo voelde het. De glansrol in deze partij was voorbehouden aan Van der Schoot die het doorgaans geringe volume van maat Kingma ruimschoots compenseerde.
Dat het partuur Kingma van spellen gelijk naar een 5-3 voorsprong liep was niet alleen aan eigen krachten te danken. Natuurlijk veel vuurwerk van Van der Schoot, maar aan de andere kant was het verwijtbaar dat de blauwhemden hem zo lieten uitblinken. Want wat lag er meer voor de hand dan de nieuwbakken achterinse Menno van Zwieten te bestoken.
Dat gebeurde te weinig en te wisselvallig met de nodige opslagmissers. Bovendien is het perk Hiemstra-Wassenaar nog te veel gericht op directe winst. Niet handig met een opslager als Steenstra achter de hand, ook al heeft de Bitgumer nog niet de grote vorm van twee jaar geleden. In feite werd de partij op 4-3 beslist toen Steenstra twee keer miste en Van der Schoot een keer boven sloeg. Op 6-4 kon Hiemstra de kaats niet passeren en was het 5-3.
De laatste bal op 5-4 en 6-4 werd boven geslagen door Van Zwieten en je kreeg bij het zien van Hans Wassenaar het gevoel dat hij in korte tijd twee keer naar de kapper was geweest, die tweede keer was onvrijwillig en niet letterlijk bedoeld. Ondanks dit sterke optreden van Kingma overheerste niet het gevoel dat er een spannende finale zou komen tegen het partuur Van der Bos.
Die hadden in de partij tegen Marten Bergsma, Dylan Drent en Hendrik Kootstra hun tanden laten zien. In een partij ‘om preemje of neat’. Alhoewel, de medewerking van een falende opslag van Bergsma en Kootstra was wel bovenmodaal. De degelijkheid van Kootstra had een vrije dag genomen, met als dieptepunt op de stand 4-3 een heel eerst met missers weg geven. Op 5-3 en 6-4 miste Bergsma voor de zevende maal het perk.
Toch werd de finale spannend. Van der Bos is als opslager een glazen bol van matglas. Je weet nooit of die bal tussen de lijnen komt en je weet ook nooit wanneer zijn ‘ritige’ periode aanbreekt. Bijvoorbeeld tegen het trio Bergsma, op drie eersten had hij acht ballen buiten de lijnen. Daarna geen enkele meer. Aan de andere kant zou het goed zijn voor Van der Schoot om eens die timide mantel af te werpen.
Het wordt dan wel 5-5, maar trio Kingma had met wat killersinstinct op de juiste momenten echt niet die 5-3 voorsprong hoeven laten glippen. Dat gebeurde wel en de samenvatting van de finale wordt in het laatste eerst gegeven. Drie opslagmissers leiden naar 6-0, waarna Van der Bos alleszeggend met een zitbal afrondt. Want een opslager van zijn status weet wel raad met missers van de tegenpartij in een laatste eerst. Als je 103 eerste prijzen wint met Triemstra als vaste maat dan verdien je het niet altijd beoordeeld te worden op basis van een optelsom van missers. Een duo met een grote status, groot genoeg om maat Zijlstra de terechte koningstitel te gunnen.
Prijswinnaars Bolsward: 1. Gert-Anne van der Bos (Mantgum), Taeke Triemstra (Sint Jacobiparochie) en Erwin Zijlstra (Easterein) (koning); 2. Enno Kingma (Leeuwarden), Kees van der Schoot (Sexbierum) en Menno van Zwieten (Heerenveen); 3. Peter van Zuiden (Bolsward), Allard Hoekstra (Franeker) en Laas Pieter van Straten (Feinsum)
Cijfers Bolsward
Eerste omloop: 1. Haye Jan Nicolay, Jelte Visser en Elgar Boersma (vervanger Evert Pieter Tolsma) – 2. Tjisse Steenstra, Renze Pieter Hiemstra en Hans Wassenaar 5-2 en 6-2; 3. Simon Zijlstra, Jelle Scharringa en Paulus Yde Walda – 4. Enno Kingma, Kees van der Schoot en Menno van Zwieten 0-5 en 6-6; 5. Gert-Anne van der Bos, Taeke Triemstra en Erwin Zijlstra - 6. Chris Wassenaar (vervanger Jelle Attema), Gabe-Jan van Popta en Pieter Jan Leijenaar 5-1 en 6-6; 7. Marten Bergsma, Dylan Drent en Hendrik Kootstra – 8. Bauke Triemstra, Pieter Jan Plat en Sjoerd de Jong 5-0 en 6-0; 9. Peter van Zuiden, Allard Hoekstra en Laas Pieter van Straten - 10. Remmelt Bouma, Bauke Dijkstra en Thomas van Zuiden 5-5 en 6-6 (Partuur Van Zuiden wint). Tweede omloop: 2. Tjisse Steenstra c.s. – 4. Enno Kingma c.s. 4-5 en 4-6; 5. Gert-Anne van der Bos c.s. – 7. Marten Bergsma c.s. 5-3 en 6-4; 9. Peter van Zuiden c.s. staand nummer. Halve finale: 9. Peter van Zuiden c.s. – 4. Enno Kingma c.s. 2-5 en 4-6; 5. Gert-Anne van der Bos c.s. staand nummer. Finale: 5. Gert-Anne van der Bos c.s. – 4. Enno Kingma c.s. 5-5 en 6-0.
.jpg)
