Tekst: Rynk Bosma
Foto's: Rynk Bosma, Anne Waterlander, Romy Postma en Lieuwe Bosch
Opslager Annet de Haan uit Sint Annaparochie mocht vorig jaar met vallen en opstaan bijna een geheel door de corona ‘gemankeerd’ kaatsjaar meedoen op de hoofdklas. Bijna altijd in de eerste omloop richting douche, een tweetal keren retour eerste klas. En dan komt die gedenkwaardige laatste kaatsdag in Weidum op 27 september. Een derde prijs op de Frouljus PC. Tijd om die dag even terug te halen.
Bijna was het hoofdstuk van de Frouljus PC in Weidum onbesproken gebleven in het aangename gesprek met de in oktober 2000 geboren Annet de Haan. Maar dat zou natuurlijk zoiets betekenen als schaatsen zonder ijs. ,,Ik wol it noch wol even oer de Frouljus PC ha’’, zo zei Annet ietwat aarzelend en verlegen, maar wel terecht. Immers als partuur had zij samen met Lotte Delgrosso en Annelien Broersma een bepaald wisselvallig jaar. Bijna altijd in de eerste omloop ‘der ôf’ met als gevolg enkele keren kaatsen op de eerste klas. Toch wist het partuur zich te plaatsen voor de Frouljus PC op 27 september met de herfst al volop in aantocht.
Geen tijd voor kibbeling want ‘sy ha in plan’
Om het lezersgeheugen even op te frissen is het handig nogmaals te vertellen wat er toen gebeurde. Het Friesch Dagblad noteerde: ‘De roodhemden (Nynke Sijbrandij, Manon Scheepstra en Marrit Zeinstra. RB) tegen het op papier kansloze partuur van Annet de Haan, Lotte Delgrosso en Annelien Broersma. ‘Tijd voor kibbeling’, zo hoor je de kaatskenners denken, maar die tijd kwam er niet omdat de favorieten spartelden in onmacht als een vis op het droge. Johannes Brandsma zei: ,,Sy ha in plan’’ en dat sloeg op de strijdwijze van het partuur Annet de Haan. Bijna geen enkele bal buiten en alles gericht op een kaats slaan met Delgrosso die af en toe wat ‘boppe’ geweld gebruikte. Uiteindelijk gaf dat andere geweld de doorslag, Zeinstra timmerde zeven ballen boven en vanaf de boven was haar reduceren van de kaatsen nog nuttiger.
‘Het is dat Broersma in het achterperk twee keer bij een kleine kaats verzuimde de dolk in het zenuwcentrum te duwen, anders had deze herfstdag in Weidum een geheel andere kleur gehad. Als een evenwichtskunstenaar haakte trio Sijbrandij aan tot 4-4. De Haan geeft bij een ietwat kansloze kleine kaats een zitbal en dan is het zo waar 5-4. Groots werk van Zeinstra op de boven zorgt op 6-2 voor evenwicht. Het laatste eerst, tasten in het duister naar sportgeluk. Zitballen van Scheepstra twee keer en Sijbrandij een keer. Die laatste treffer valt op 4-4 en is wel erg nuttig. Op 6-4 passeert Zeinstra de kaats en mogen de roodhemden een paar dankbare blikken werpen richten op de kerk achter de boven.’
‘Ja bliksem, dat sille wy nochris sjen’
Annet: ,,Ik hie der dy dei trije ballen út oer de hiele dei, en dochs moast ik mei risiko opslaan, want dat moat yn de hoofdklas, oars binne se fuort.’’ Natuurlijk prikkelde het de strijdlust dat kenners vooraf die derde prijs al hadden uitgedeeld aan het partuur van Sietske Okkema. En natuurlijk dacht het trio De Haan van ‘Ja bliksem, dat sille wy nochris sjen’. En voor het eerst dit seizoen ‘woe it keatse’ met het partuur De Haan. ,,Oars wie der altiten wol ien fan ús trijen dy’t fêst siet, mar no net.’’
‘Se gongen yn it perk om en ik fielde my doe wol in bytsje fereard’
Van de dag genieten stond hoog in het vaandel, maar toen in de halve finale op 4-4 en 6-6 met een minieme kaats de bal hooguit zes centimeter aan de goede kant van de kwaadlijn viel, dacht Annet: ‘Gebeurt dit echt?’ Ze kneep zichzelf nog net niet in de arm want met 5-4 voor naderde die volgende psychologisch vijand al, het besef en de druk van ‘Wy kinne dit winne’. Annet weet nog op een bepaald moment: ,,Se gongen yn it perk om en ik fielde my doe wol in bytsje fereard, it joech my selsfertrouwen.’’ Op 5-5 en 6-2 sloeg Zeinstra de kaats voorbij. Hoewel verloren, kiest Annet uit de talloze foto’s die toen gemaakt zijn nog altijd voor die foto waarop Sijbrandij met veel respect klapt voor de tegenstanders.
De tranen in de ogen van coach Aloysius Freitag ‘fûn ik sa bysûnder’
Maar er was meer dat indruk maakte en misschien op dat moment nog wel meer. De tranen in de ogen van Aloysius Freitag, ,,Dat fûn ik sa bysûnder. Aloysius wie ús coach yn Weidum en de wize wêrop hy dy dei mei ús meilibbe dat wie ek skitterend. Sa no en dan sei hy wat tsjin ús en ik tink dat hy aardich hat meiholpen dat wy sa fier kommen binne.’’ Het is met een voldaan gevoel dat Annet terugdenkt aan die dag die helaas niet kon worden afgesloten in de traditionele tent. ,,Want de tinte by it keatsen is altiten hiel bysûnder.’’ Dus werd de dag afgesloten bij Lotte Delgrosso.
Die gedenkwaardige dag in Weidum bevestigde overigens wel de mening waarmee Annet al langer rond loopt: ,,Ik fyn wol dat wy der by hearre op de hoofdklasse.’’ Na twee jaar op de eerste klas in 2018 en 2019 was het trouwens toch wel even slikken voor Annet toen Broersma belde met de vraag dat het haar en Lotte leuk leek met haar als opslager te kaatsen. Annet kaatste op dat moment met Hendrieke van der Schoot en Amarins de Groot voornamelijk op de eerste klas.
De dames hadden geformeerd onder de voorwaarde dat er bij een goed aanbod van een ander partuur geen scheve gezichten zouden zijn bij het vertrek van een van de drie. ,,Dochs fûn ik it moeilik om it te fertellen. Ik bin in gefoelsmins en ik wit net of dat stellen foar my oait wenne sil.’’
Dat Annet met haar leeftijd van twintig jaar betrekkelijk nieuw is op de hoofdklas heeft ook te maken met de voorgeschiedenis van het ontbreken van een kansrijk afdelingspartuur. Qua kaatsgeneratie zit zij net in een gat en dan blijven er al gauw drie afdelingsklassiekers buiten bereik. Over de mooiste prijs die zij tot nog toe heeft gewonnen hoeft Annet dan ook niet lang na te denken: de Takomstpartij in Oosterbierum, vier jaar geleden.
Moeilijker was voor haar een keuze te maken tussen perk en opslag. ,,Ik ha in hiel soad oefene mei heit en dy hat my doe ek meinaam nei in testdei fan de KNKB.’’ Geen dwang overigens, gewoon kennismaken met de sport. Want heit Jenne de Haan en mem Sieta Dreijer hebben allebeide een kaatsverleden bij de CFK en wilden hun dochter die kennismaking niet onthouden. Achterin en voorminst op, maar het advies was eigenlijk opslager te worden. ,,Ik hearde net by de bêste achterynsen.’’ En dus werd die keus in het tweede jaar bij de Meisjes gemaakt.
Eindeloos herhalen geeft haar een gevoel van ritme en zelfvertrouwen
Als opslager moet Annet het van series maken hebben. Eindeloos herhalen geeft haar een gevoel van ritme en zelfvertrouwen. Zij staat naar eigen zeggen ietwat dwars voor het perk en draait dan de heup erin. Plat voorin of een bal tussen de linies en sinds vorig jaar dus die diepe bal achterin. Annet is ervan overtuigd dat je een partuur de tijd moet geven te groeien en proberen via evaluaties de fouten er uit te halen. En altijd met een plan kaatsen, ,,Yn Berltsum tsjin Ilse stienen wy mei 4-2 foar. ‘Ilse moat fan de opslach’ is dan altiten it motto.’’ Een plan dus.
Annet vindt het ook niet frusterend dat twee parturen de dienst uitmaken in de dames hoofdklas. ,,It leit oan je sels, dan moatte je mar better wurde.’’ Duidelijk dus, hoewel ze wel wat zenuwachtig was toen het lot haar in Bolsward verbond met Margriet Bakker en Marrit Zeinstra. ,,Dêr moatte je oerhinne groeie. Dat jildt ek foar seis gelyk, wol spanning ha mar gjin senuwen.’’
Lisette Wagenaar was een beetje een voorbeeld in de verte maar zij is inmiddels gestopt zoals dat veel gebeurt. Op een bepaalde leeftijd moet je wel een keus maken, het is stappen of kaatsen. De vriend van Annet is Herre de Vries en hij won de Jong Nederland samen met Marten Bergsma. Maar hij vond het stappen uiteindelijk mooier dan kaatsen, zo vertelt Annet. ,,Ik gean leaver keatsen dan op stap. Foaral nei it keatsen yn de tent is altiten prachtich. Dan learst oare keatsers ek fan in oare kant kennen.’’
Maar het hoofddoel is op dit moment de opleiding Ondernemerschap & Retail Management aan de NHL Stenden in Leeuwarden. Een HBO-opleiding en Annet is bezig met het tweede jaar. Plus net een contract van 32 uur gekregen bij de Poiesz in Menaam. Leidinggevende met de groente-afdeling en de koeling onder haar beheer.
En straks weer het verlangen naar het kaatsveld. Want dat digitaal afwerken van een trainingsschema vindt Annet maar niks. Zij moet mensen om haar heen hebben en series maken aan de opslag want daar wordt zij alleen maar beter van. Het medicijn naar de weg omhoog.
.jpg)
