Zwaan onder de eenden in Balk

Tekst: Rynk Bosma
Foto: Henk Bootsma

De geschiedenis herhaalt zich zelden, behalve misschien bij de traditie van het houden van partijen. In Balk bij KV Cannegieter herhaalt de geschiedenis van de 55+ PC zich nu al 22 jaar lang en de organiserende kaatsvereniging mag de leeftijd 60 jaar achter de naam schrijven. Een aangename vorm van het herhalen van die geschiedenis die zich elk jaar in grote lijnen herhaalt. Met vaak andere winnaars dat wel.
 
Rondom het middaguur dreigde de historie zich op woensdag 22 juli op onaangename wijze te herhalen toen C-klasser Jan Kwast onwel werd, zoals dat zo diplomatiek wordt genoemd. ‘En ek noch op krekt it selde plak’, zo wist menig deelnemer zich te herinneren van zeven jaar geleden toen Miedema plotseling overleed. En dus werd de wedren naar glorie op leeftijd toen onmiddellijk gestaakt.
 
Voorzitter René Anema wist wat hem te doen stond, razendsnel een AED-apparaat ophalen bij het nabijgelegen Shell benzinestation en reanimeren. Als sportleraar van het Nordwin College heeft hij ervaring en hij wist dat het in het geval van Kwast uit Harlingen om een hartinfarct ging. Broer Peter Kwast ging mee in de ambulance richting het MCL in Leeuwarden en een geruststellend telefoontje later bleek dat Jan Kwast was ‘gedotterd’ en was zijn toestand stabiel. Het gevolg was dat de A-klas en de C-klas een kaatser moest missen. Gelukkig offerde onder andere Johan van der Veen zich op door de B-klas te verruilen voor de A-klas omdat A-klasser en broer Peter Kwast met de ambulance meereisde.

En dus kon de dans om de drie tinnen wanten op een houten bruggetje over de Luts gewoon doorgaan. De familie Syp Berkepas had deze prijzen beschikbaar gesteld terwijl Bloeicentrum Burghgraef de drie kransen had gemaakt. Ongegeneerde bedrijfsreclame dus op een plek waar het eigenlijk niet mag.
 
Wie de ‘Twa tuorren’ heeft gesponsord werd niet duidelijk. Wel was het een indrukwekkende toegangspoort met een knipoog naar de gevaartes in Franeker. Dus een indrukwekkende entree van het prachtig gelegen kaatsveld van KV Cannegieter. Bovendien gelegen schuin achter de boven, dus met de ogen dicht en enige fantasie kon je als 55+ kaatser een bal tegen of tussen die torens slaan.
 
In de praktijk al te vaak een onhaalbare eis en doelstelling, want nap of niet, dat was toch een toren te ver. Misschien dat alleen Ludwig Seerden in de buurt zou kunnen komen.
 
Het systeem van de 55+ PC is individueel. Drie keer kaatsen met drie keer andere maten. En dat in de A-klas, de B-klas en de C-klas. Degene met de meeste eersten voor en de minste tegen is winnaar. In andere jaren zou er dan na afloop een rondrit door Balk met de winnaars plaatsvinden in het traditionele treintje.  Maar in deze corona-tijd kon daar geen sprake van zijn natuurlijk. Wel werd er halverwege een klassiek draaiorgel het terrein op gemanoeuvreerd om de sportvreugde nog meer te verhogen.
 
Aan het kaatsfront zijn er in Balk genoeg zaken om blij van te worden. Bijvoorbeeld het eerste prijsje bij de welpen dat vorig jaar door een jeugdlid van KV Cannegieter in federatieverband werd gewonnen.  Of bijvoorbeeld de veertig jeugdleden die de kaatsclub nu telt en dan nog 30 senioren met onder andere gepensioneerde kaatsers als voorzitter Anema zelf. Hij was in 2012 verrassend PC-winnaar en stopte in 2014 om in 2016 nog een laatste PC te kaatsen als invaller voor de geblesseerde Thomas van Zuiden. ,,Ik ha trijentweintich jier mei him mei west’’, zo vertelde heit en deelnemer Harke Anema. Met natuurlijk die prachtige herinnering aan 2012 en die ietwat pijnlijke herinnering aan die niet gewonnen Freule met Herman Sprik. ,,Alles winne en krekt dy dei net.’’
 
Terug naar de kaatsclub want het is zoals René Anema het zegt, ‘It giet net om my mar om de klub’. En dat lijkt zonnig, het ontwerp voor een nieuwe kantine ligt klaar, en kon gesponsord worden met een kleine bijdrage. Het vakantiegevoel krijg je er in Balk altijd gratis bij en op het veld alleen een enkele wanklank als er een bal werd gemist en dat was geen zeldzaamheid. De tuinstoelen rondom het veld verhogen het vakantiegevoel nog meer op de ‘sângrûn’ in Gaasterland. Toch al het in Friesland landschappelijk ietwat afwijkend gebied voor vakantiegangers en andere recreanten.
 
 

Over afwijken gesproken: ‘Ivich skande dat Ludwig froeger net mear keatst hat’, zo zei voormalig topkaatser Johannes Brandsma. En gelijk had hij, qua bewegen, slaan en souplesse een zwaan onder de eenden zo zou je kunnen zeggen. Zonder overigens de rest daarmee te kort te doen. Een beeldspraak trouwens die wonderwel past bij zijn partner Zwaan. Het was dan ook Ludwig Seerden die de koningstitel in de A-klas opeiste. Zijn partner Zwaan mocht voor deze gelegenheid het bijpassende dameshorloge uitzoeken, met de glimlach van de gedachte ‘What’s in a name’.


Want de strijd op het kaatsveld is deels een strijd tegen de elementen van de levenswetten. Tegen de eigen slinkende krachten. En dus zoek je glorie in de vorm van een krans en een horloge om dat leed wat te verzachten. Bovendien is het voor velen zo’n mooi spelletje, zo’n mooie en gemoedelijke manier om je vrije tijd door te brengen. Met als troost een lotsverbondenheid in de wetenschap dat iedereen met het klimmen der jaren minder wordt, daar helpt geen lieve brace aan.

Op de prijswinnaars foto johan de Graaf (B-klasse)  in het midden Lieuwe Meijer (C-klasse) daar was niemand met drie keer winst en daarom ook geen koningsprijs uitgereikt). Rechts de koning in de  A-klasse Ludwig Seerden.