contact zoeken wedstrijden

Tijd bewaren in fles op het prikbord

Tekst: Rynk Bosma
Foto: Henk Bootsma

De telefoon rinkelt: ‘Ja mei Any, Ljouwert hat it juster wûn he’n?’, waarop het antwoord: ‘Do litst my der ynrinne!’ Want de in 1932 geboren Laas van Straten mag dan op 12 november van dit jaar 88 jaar worden, dat er dit jaar niet wordt gekaatst weet hij als geen ander. Kaatsverslagen van vorig jaar hangen ietwat verloren op het prikbord in zijn kamer in verzorgingshuis Huylckenstein in Bolsward.
 
Het terras van verzorgingshuis Huylckenstein is preventief afgeschermd met hekken voor de vereiste afstand. Met het fraaie weer van nu is dit het dagelijkse domein van Van Straten met een wettelijk eindpunt. En sinds 27 mei mag er weer één vast persoon een uur lang op bezoek. ,,No dan moatsto dat mar wurde’’, zo zei Van Straten tegen dochter Janny.
 
Nu haalde Janny van Straten heit Laas toch al een keer in de zes weken op voor de noodzakelijke spuit bij de oogarts. Van Straten heeft al een aantal jaren last van een afnemend gezichtsvermogen. Een oogaandoening die valt onder de verzamelnaam Macula-degeneratie. ,,Mei it rjochter each sjoch ik al in pear jier neat mear, en mei it oare in bytsje’’, zo zegt Van Straten zelf. Janny noemt percentages van twee en vijf procent.
 
Behalve naar het ziekenhuis voor de spuit doet Janny ook elke week boodschappen voor Van Straten. In Huylckenstein mag hij niet van de afdeling, alleen via het speciaal ingerichte terras is er contact mogelijk. ,,It wol net prate mei sa’n stek der tusken.’’ Maar een toevallig gesprekje bij de Poiesz op de terugweg van het ziekenhuis leidt tot een reactie van ,,Dit wie wol even lekker efkes mei in oar te praten.’’
 
Want met een nog redelijk scherpe geest is het af en toe behelpen in het verzorgingshuis. Janny: ,,Hy wurdt wol wat ferjiteftich, mar dan seit hy fan ‘Dat wol hjir ek wol’. Ik tink dat hy betiden wol wat iensum is, mar hy lit it net merke.’’
 
In september 2018 betraden de in 1931 geboren Trijntje de Vries en Laas van Straten de hoofdingang van Huylckenstein om hier te gaan wonen. ,,Us mem wie doe de eagen fan ús heit.’’ Een kortstondig samenzijn want op eerste kerstdag 2018 overleed zij.
 
Lezen kan Van Straten niet meer en een luisterboek is niet aan hem besteed ‘mei al dy knopkes’ zoals hij het zelf zegt. De afgelopen winter was niet zachtmoedig voor Van Straten. Een zware bronchitis in november, vervolgens griep en een blaasontsteking om het medisch rapport even kort samen te vatten.
 
Ooit had de loonwerker uit Kimswerd bij onder andere Loonbedrijf Brunia en Langhout de bijnaam ‘Laas Peuk’ omdat het shagje onafscheidelijk met de eigenaar meereisde. Dat shagje had een relatief rustig agrarisch bestaan, vaak doofde het vuur voortijdig en het werd maar zelden uit de mond gehaald. Want de beide handen hadden ander werk te doen. En nu, sinds november 2019, is dat shagje verleden tijd. ,,It nuvere is dat ik no mear kuchelje as oars. En yn it begjin mei moai waar op it terras tocht ik wolris fan ‘No in segaarke opstekke’, mar ik ha it net dien.’’
 
 
,,Hy mist it keatsen wol’’, zo weet Janny stellig. In andere jaren alle weekenden naar het kaatsen, vaak samen met vaste maat Harm Akkerman die toevallig ook op dezelfde dag zijn verjaardag viert. ‘Harm fan Lollum’ die hem bijpraatte over standen of slagen. Of zoon Any die hem ook geregeld ophaalde. Voor Laas van Straten was het een leven lang een vast ritueel, zeker toen zoon Any van Straten meedeed. Het is typerend voor de wereld die kaatsen heet, er was altijd wel iemand die Van Straten vertelde wat er op het veld gebeurde. Janny: ,,It is it gefoel fan ‘ons kent ons’, dat gefoel fan ien grutte famylje.’’
 
De luisterboeken met al die knopjes zijn niet besteed aan Van Straten, het gehoor is nog goed dus is het steevast Omrop Fryslân wat de klok slaat. En op het prikbord teksten van krantenverslagen zoals ‘Jeugdig jolijt Van Popta en Van Straten is lonend’ van vorig jaar toen pakesizzer Laas Pieter van Straten het won in Easterein.
 
Het is alsof Van Straten met die verslagen de tijd voor eeuwig in een fles wil bewaren, zoals de artiest Jim Groce het zo mooi bezingt in Time in a bottle. Een favoriet nummer van kaatser Johannes Brandsma die Van Straten vorig jaar een enkele keer ophaalde met de auto. En bij het terugbrengen was er steevast de vraag ‘Wat krije jo fan my?’ De mens Laas van Straten in één zin neergezet, dankbaar, bescheiden en altijd correct.
 
 
 

LaasvanStraten

Hoofdsponsoren

Businesspartners

Mobiliteitspartners

Suppliers