contact zoeken wedstrijden

Auke Spijkstra 1937-2018

Tekst: Rynk Bosma
 

Het toeval wilde dat de kaatsliefhebber bij uitstek nog wel de PC op 1 augustus mocht meemaken maar de Frouljus PC in Weidum lag net drie dagen te ver weg in de tijd voor de op 19 augustus overleden Auke Spijkstra. Een aimabele man met een groot kaatshart die zijn capaciteiten op het kaatsveld ruimschoots overtroffen. Ergens wordt de op 28 april 1937 geboren Spijkstra  door zijn broer beschreven als ‘balkeerder’ die zijn mannetje stond.
 
Spijkstra werd geboren in Idaard waar zijn ouders in een pastoriewoning woonden maar daarmee was de religieuze link ook wel gezegd want het gezin kon omschreven worden als een ‘rood arbeidersgezin’. Halverwege de vorige eeuw was voor een arbeiderskind de ‘kweekschool’ het hoogst haalbare en Spijkstra kreeg die kans. Om later in de avonduren een akte wiskunde te behalen.
 
Het verblijf in Idaard was van korte duur want al spoedig verhuisde het gezin Spijkstra naar het tegenwoordige Reduzum waar toen de in damkringen fameuze onderwijzer Pieter Bergsma ook woonde. Met succes wist Bergsma de liefde voor het spel met de 64 vakken op Spijkstra over te brengen. Een liefde voor het leven want ook als tachtigplusser was Spijkstra nog altijd actief bij de toch wel fameuze Damclub Huizum waarmee hij ooit in 1974/1975 nationaal kampioen werd.
 
Terug naar de kaatssport, terug naar de tijd dat Spijkstra zich als vrijwilliger zou aanmelden bij de KNKB. Een periode van dienstbaarheid en Spijkstra werd om die reden in april 2012 benoemd als Lid van Verdienste. In cijfers uitgedrukt, toch het favoriete domein van Spijkstra, was hij uiteindelijk lid van de Begeleidingscommissie Scheidsrechters van 1992-1997. Van 1997-2004 was hij voorzitter van deze commissie die tegenwoordig door het leven gaat als Werkgroep Scheidsrechters. Daarnaast was Spijkstra van 1992-2012 voorzitter van de Reglementencommissie.
 
Maar een lang leven van een mens is niet altijd in cijfers uit te drukken. Tinus Boomstra trad in 1997 toe tot het Hoofdbestuur en hij werd als voorzitter van de Begeleidingscommissie Scheidsrechters opgevolgd door Spijkstra. Dat was wel even wennen voor de voormalige leerling Boomstra die nog in de klas had gezeten op de Ulo bij de leraar wiskunde die Spijkstra ook was in Sint Annaparochie. ,,It gie fan ‘meester’ Spijkstra  nei Auke, want dêr stie hy op. Dat moast earst wol wenne hear.’’ 
 
Eerder was Boomstra Spijkstra al tegengekomen in de rol van ‘keatsheit’ van respectievelijk Dicky  en Anne. Het zo geliefde ‘aaisykjen’ was niet besteed aan zoon Anne, wiskunde en kaatsen wel. En zo maakte Auke Spijkstra menige spannende momenten mee tijdens de PC-finales van 1983 en 1989 toen Anne in de finale stond.

Het hoofddoel van Spijkstra in zijn functie als begeleider van de scheidsrechters was de scheidsrechters beter te maken waarbij hij altijd met een positieve instelling achter de scheidsrechters bleef staan. ‘De scheidsrechter heeft altijd gelijk’ was zijn motto volgens Boomstra. ,,Hy wie net in man fan te folle wurden mar wat sein wurde moast, moat sein wurde, sa wie hy dan wol.’’ Als mens was hij ‘In noflik mins om mei om te gean’, zoals Boomstra het omschrijft.
 
Herre Hof zat achttien jaar in de Reglementencommissie en hij bevestigt het beeld van de mens Spijkstra, ,,In oangenaam minske om mei om te gean. Dat ik der achttjin jier ynsitten ha seit wol genôch tocht ik.’’ Een man met een eigen wil, iemand die gesteld was op het motto ‘afspraak is afspraak’ en immer positief. Die laatste eigenschap werd niet altijd gewaardeerd door zijn ‘pakesizzers’ bij het voetbal waar pake Auke nimmer ontbrak. Altijd goed gespeeld, terwijl het af en toe volgens de jeugdige spelers zelf bagger was, en dat irriteerde wel eens.
 
Spijkstra was een man van de cijfers, die heel veel voorwerk heeft verricht bij de voorloper van de ranking/gestuurde loting. Maar Spijkstra was bovenal een ‘spelende mens’, een kaatsballetje, een voetbal, een uitgeklapt dambord en een aantal bridgekaarten, ‘Zijn laatste liefde’ zoals dammer Tjalling van den Bosch het in een liefdevol verhaal over Spijkstra  noemt.  De tijd leek geen vat op hem te hebben, aldus damcollega Rein van der Pal in een herdenking. Een misverstand, want er komt altijd een laatste eerst, verwacht of onverwacht, een wetmatigheid in het kaatsen die ook voor het leven opgaat. De kaatswereld mag daarom dankbaar zijn voor de vele dienstbare eersten die Spijkstra heeft doorgebracht onder de paraplu van de KNKB.
 
 

wpe4f4f80a_05

Hoofdsponsoren

Businesspartners

Mobiliteitspartners

Suppliers