In een gesprek over kaatsen kregen we het over het nut van de coach bij het kaatsen. Anders dan bij sporten als voetbal of volleybal, is de taak van de coach bij het kaatsen veel minder duidelijk.
Je ziet en hoort hem of haar ook veel minder. Bij voetbal zie je een druk gebarende coach aanwijzingen roepen naar zijn spelers, bij volleybal zie je de coach een time-out aanvragen als het even niet lukt. Maar bij het kaatsen ligt het anders. Kaatsen zit ook heel anders in elkaar dan iedere andere sport. Vanaf jonge leeftijd moet je zelf op zoek naar maten, vrij formeren. Zelf vragen, op andere kaatsers afstappen, kijken bij wie je zou passen en wie bij jou past. Afspraken maken, taken verdelen. Het maakt dat kaatsers veel individueler ingesteld zijn dan andere sporters. Zelfstandiger. Bij andere sporten zijn het de trainers/coaches die bepalen wie in welk team komt en wie welke taak heeft. Een voetballer die zelf bepaalt dat hij in de spits komt te staan? Ondenkbaar. Het maakt het kaatsen en de kaatsers eigenzinnig. Een teamsport aan de ene kant, een individuele sport aan de andere, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Is er een partuur geformeerd, dan heb je elkaar nodig, moeten die drie individuen tot een drie-eenheid worden gesmeed. En daar ligt de lastige taak voor de coach. Maak er maar een team van, zie maar voor elkaar te krijgen dat het op elkaar aansluit. Ondanks dat ze er met zijn drieën staan, blijven het zelfstandige sporters. Niet altijd lukt het om de kaatser in het belang van het team te laten kaatsen. Bij de jeugd lukt dat nog, dan zie je nog wel eens een jonge kaatser ‘voor niks op het hoekje’ staan, de ondankbare taak van balkeerder. Niet leuk, vaak wel erg nuttig, toch zo’n mannetje/meisje op de bovenlijn. Uiteraard is dat er niet meer bij als je jongens en meisjes uitgroeien tot mannen en vrouwen. Lastig om te komen tot een gelijkwaardig partuur waarin ieder met zijn eigen sterke punten naar voren komt. Hoe lastig het kan zijn, konden we zien op de PC. Het verhaal is bekend, de kaatsers kozen hun eigen strategie. De invloed van de coach was nihil. Of hij het er nu mee eens was of niet, de kaatsers volgden hun eigen gevoel. Niet de coach bepaalt wat er gebeurt, maar de spelers. Van de coaches hoor je geregeld dat een kaatser ‘oncoachbaar’ is. Dat woord ben ik alleen nog maar bij het kaatsen tegen gekomen, volgens mij is het daar uitgevonden. Steeds meer kaatsers lijken ‘oncoachbaar’ te zijn. Het komt op mij over als een enorm ondankbare taak, coach bij het kaatsen. Ik hoop dan ook dat de coaches net als de kaatsers de bal terug willen kaatsen. Bij deze wil ik ze vragen mij uit te leggen de taak is van de coach inhoud, vooral tijdens wedstrijden. Wanneer is een kaatser/kaatster oncoachbaar en waarom is het ondanks alles toch leuk om een partuur te coachen? Het woord is aan de coaches.. Suwarda Vis, suwarda.vis@online.nl
.jpg)
